De geschiedenis van foundation

Foundation is één van de meest gebruikte cosmeticaproducten. Bijna iedereen heeft het wel in huis. Het mooiste en meest natuurlijke resultaat krijg je wanneer je foundation een perfecte match is met je huidskleur, maar eeuwen geleden – en vandaag de dag nog steeds in bepaalde delen van de wereld – was dat juist níet de bedoeling. Het leek me leuk om jullie wat meer te vertellen over de geschiedenis van foundation. Wanneer is het ‘uitgevonden’? En door wie?

De oude Egyptenaren
De allereerste tekenen van het gebruik van make-up zijn gevonden bij de oude Egyptenaren. We hebben het hier over duizenden jaren (5000 tot 10,000 jaar) voor Christus. Zowel de mannen als de vrouwen gebruikten make-up. Men gebruikte destijds een okergeel poeder dat werd vermengd met wat water tot een gele vloeistof. Met een linnen doek werd dit vervolgens aangebracht op het gezicht, hals en armen. Dit deden ze om de huid lichter te maken, maar ook omdat de gele tint op dat moment in de mode was. Ook mannen gebruikten deze gele foundation, maar soms kozen ze juist voor een donkere foundation met een oranje ondertoon.

Ik verbaas me echt dat make-up en beauty al zo lang een belangrijke rol speelt in het leven van de mens. Wisten jullie dat de oude Egyptenaren destijds al de krultang hadden uitgevonden? Ook al zag zo’n ding er wel wat horror-achtig uit…

In dezelfde tijd van de oude Egyptenaren werd er elders op de wereld ook niet moeilijk gedaan over make-up. De Babyloniers gebruikten een mengsel van witte lood om het gezicht mee in te smeren. Ook in India maakte men het gezicht lichter met lood.

Grieken en Romeinen
De oude Grieken en Romeinen stonden ook bekend om hun uitgebreide kennis over make-up. Destijds was het vooral in de mode om de wangen en lippen te kleuren met een bronze/rode kleur. De wenkbrauwen zag men het liefst als een unibrow (dat was destijds écht aantrekkelijk) en de haren werden geblondeerd door ze in te smeren met een speciaal smeerseltje om vervolgens uren in de zon te vertoeven. Ook in deze tijd hield men van een lichter gezicht, dus werd het ingesmeerd met witte lood. Vooral de vrouwen deden dit elke dag en al op jonge leeftijd, waardoor het regelmatig voorkwam dat ze al vroegtijdig stierven aan loodvergiftiging.

Een lichte, witte huid bleef ook eeuwen daarna nog in de mode. Het betekende dat je van rijke komaf was, want alleen vrouwen van rijke komaf hoefden niet buiten in de zon te werken en konden dus nooit een bruinere teint krijgen. In de Middeleeuwen en tijdens de Renaissance werd er daarom ook nog steeds witte lood gebruikt om het gezicht mee op te lichten. Het was tevens een handige manier om rimpels en oneffenheden te verbergen. Hoe ouder je werd, des te meer make-up werd er gebruikt.

Natural Beauty
Pas aan het begin van de negentiende eeuw (1806) leek de natuurlijke look in de mode te komen. Voor die tijd mocht het best gezien worden dat je make-up droeg. Witte gezichten met ronde, rode rondjes als blush. Die tijd was voorbij. Vrouwen stopten niet met het gebruik van make-up, maar het mocht gewoon niet meer zo opvallen. Alles draaide om subtiliteit. Sterker nog, het dragen van make-up werd in die tijd gezien als taboe, dus deden vrouwen het stiekem. Zelf hun mannen wisten van niets.

De naturel trend zette zich voort, maar na verloop van tijd begon men het weer te accepteren dat er make-up werd gebruikt. Vrouwen hoefden het niet meer stiekem te doen, maar nog steeds werd het niet gewaardeerd als men te veel blush of te donkere lippen zou dragen.

Vloeibare foundation
Aan het begin van de twintigste eeuw (1910) werd er bijvoorbeeld geadverteerd met een Grecian Face Enamel. Dit was een foundation verkrijgbaar in twee kleuren: een stralende huidskleurige teint of een lichtroze ivoorkleur. Dit product werd aangeboden door Elizabeth Hubbard, een vrouw waarmee de bekende Elizabeth Arden had samengewerkt voordat ze haar eigen imperium begon op te bouwen.

Elizabeth Arden

In 1912 werd er in de Vogue geschreven over een nieuw soort vloeibaar gezichtspoeder, verkrijgbaar in de kleuren natural, flesh en brunette. En in 1914 kwam Max Factor met ‘pancake makeup’.

Trouwens, ook Max Factor was de eerste die concealer op de markt bracht. ‘Erace’ heette het product dat in 1938 werd geïntroduceerd.

Vanaf het begin van de twintigste eeuw kwamen er dus al producten op de markt die de huid egaal moest maken, maar dan in een kleur die matcht met de eigen huidskleur. In het begin was alles natuurlijk nog heel beperkt en waren er slechts 1 tot 3 kleuren beschikbaar. Destijds werd de meeste cosmetica trouwens verkocht via de Vogue. Je moest je make-up dus via een magazine bestellen en dan maar hopen dat het product zou bevallen!

Vanaf 1910 tot nu – dus zo’n 100 jaar later – heeft de cosmeticaindustrie erg veel ontwikkelingen doorgemaakt. Ik zou me nu niet kunnen voorstellen dat er slechts 3 kleuren foundation beschikbaar zouden zijn. Gelukkig zijn er inmiddels tientallen merken op de markt, met elk weer zoveel soorten foundation en elke soort weer met zoveel verschillende kleuren, ondertonen en finishes. Er is voor elke huid wat wils.

Conclusie
Foundation is al eeuwenoud, alleen het doel van het gebruik is in de loop der jaren veranderd. Vroeger werd het voornamelijk gebruikt om de huid lichter en witter te maken, en later – tijdens de Middeleeuwen en Renaissance vooral – om rimpels en littekens (van de pokken) te verbergen. Pas vanaf de negentiende eeuw werd het mode om er naturel uit te zien waardoor er dus later, in de twintigste eeuw, natuurlijke foundation op de markt kwam.

Ik ben in elk geval blij dat er vandaag de dag zo veel keuze is uit verschillende soorten foundations. Momenteel is de minerale losse poeder foundation van Bare Minerals mijn favoriet. De kleuren Light en Golden Medium hebben een gele ondertoon en matchen met mijn huidskleur en deze foundation geeft mijn huid een mooie glow.